de Surinaamse cultuur geproefd

Het is nu lekker vakantie en mama is vorige week donderdag aangekomen in Suriname. Om zeven uur ben ik naar het Eco Resort gefietst, waar mama een kwartier later met de bus aankwam. Het is toch wel heel erg raar dat ze hier nou opeens is. ’s Avonds zijn we lekker gaan eten bij het pannenkoekenrestaurant en daarna weer onder de wol.
Op vrijdag was de vader van Bibiche jarig en iedereen zou gezellig bij ons huis op de koffie komen. Uiteindelijk werd de koffie bier, maar dat was ook erg lekker. ’s Middags zijn we een boottochtje gaan maken op de Suriname rivier. Heerlijk om weer op het water te zijn! Verder hebben we de rest van de dag voornamelijk op terrasjes gezeten en genoten van het lekkere weer. Dat was lang geleden dat het weer een hele dag mooi weer was. Zaterdag en zondag ben ik illegaal gaan zwemmen bij het Torarica Hotel. Hier mag je eigenlijk alleen gaan zwemmen als je in het Eco Resort of Torarica Hotel logeert, maar de man bij mama in het hotel heeft van 2 personen, 3 personen gemaakt zodat ik toch mee kon gaan zwemmen. Gelukkig was het heerlijk weer dus we konden genieten van het verkoelende water. Ik ben wel heel blij dat ik in de vakantie gewoon kan zwemmen vooral als het zo’n lekker weertje is. Zondag moest ik ook mijn hechting er weer uit laten halen. Dit ging heel soepeltjes en het ziet er nu weer allemaal goed en gezond uit.

Maandagmorgen om 08.15uur werden we opgehaald met een busje. Eenmaal in het busje met alle tassen en spullen gingen we op weg. Het eerste stuk reden we over de Surinaamse highway, dit is wel heel anders dan de snelweg bij ons. Helaas was de snelweg niet zo heel erg lang, al snel waren we op de bauxietweg. De bauxietweg is een en al hobbel en bobbel en kuil. Na ongeveer drie uur rijden waren we aangekomen bij Brownsberg. Voor we boven waren moesten we eerst drie kwartier de berg op rijden, dat was heel erg mooi om zo door het regenwoud te rijden en naast je heel diep naar beneden te kunnen kijken waar alleen maar bomen en mooie planten staan. Bij aankomst hebben we het busje weggezet en zijn alvast een kleine rondwandeling gedaan. We hadden een heel mooi uitzicht over het stuwmeer. Onderweg hebben we in een liaan gehangen, Jane of the jungle. Onderweg kwamen we een hele stoet mieren tegen die allemaal met blaadjes achter elkaar aanliepen, het was echt heel mooi om te zien! Ze hadden allemaal een blaadje vast en liepen in een rijtje naar beneden. Na de wandeling gingen we eten, we kregen bami, kip, kousenband en rauwkost. Terwijl we aan het eten waren slingerden de apen door de bomen, echt heel gaaf! Na het eten liepen we wat rond en zagen een dunne bruine slang, deze was dodelijk zeiden de mensen daar. ’s Middags zijn we een wat langere en zeker zwaardere tocht gaan lopen. We gingen op weg naar de kumbuval, dit was een mooie sprookjesachtige waterval midden in het regenwoud. Het was een ontzettend zware tocht met veel klimmen en dalen. Klimmen over boomstammen, rotsen enz. Ook was het heel erg glad doordat het geregend had. Mijn broek zat aan alle kanten onder de modder! Na een lange tocht kwamen we aan bij de waterval, dat was echt zo mooi! Het leek wel of we in de droomvlucht waren alleen dan echt! Alleen jammer dat er geen karretjes waren waar je in kon zitten… We hebben lekker onder de waterval gestaan in onze bikini, het water was echt superschoon! Na het “zwemmen” hebben we ons op laten drogen en hebben ons weer aangekleed. Toen moesten we weer aan de weg terug beginnen, dat was wel zwaar! Vooral het klimmen! Na de tocht zijn we even gaan zitten om bij te komen, dat was wel nodig. Daarna zijn we begonnen met het ophangen van de hangmatten, In eerste instantie zou iedereen in de hangmatten gaan slapen totdat ze een dikke spin in de hut zagen zitten. Toen bleven allen Jolien, Eefje en ik nog over.Vervolgens hebben we schone kleren aangetrokken en zijn naar het eettentje gelopen. Gegeten, weer rijst, kip enzovoort. Nog gezellig wat zitten kletsen en daarna lekker in de hangmat gaan liggen. Eerst nog even liggen kletsen en gekke foto’s gemaakt in de hangmat. Het was heerlijk om de natuurlijke geluiden te horen. Van enge beesten heb ik geen last gehad, alleen het gesnurk van Leroy hield me wakker. Uiteindelijk toch wel heel vast geslapen alleen ’s morgens een beetje een zere rug van de hangmat.
Dinsdag werd ik rond acht uur wakker en ben ik naar voren gelopen voor het ontbijt. Claimon had een ontbijtje in elkaar geflanst; een roereitje met broodjes, tomaat, komkommer, kaas en worstjes. Jolien was afgelopen nacht door haar enkel gegaan toen zij vanuit haar hangmat naar de wc wilde gaan dus zij kon vandaag helaas niet mee gaan wandelen. Rond 10.15 zijn we vertrokken naar de leoval, dit is een hele mooie hoge waterval midden in het regenwoud. De tocht ernaar toe was minder zwaar dan de tocht van gisteren naar de kumbuval maar wel ontzettend mooi! Mooier eigenlijk nog dan de tocht van maandag. We liepen langzaam steeds verder en dieper het regenwoud in waar je omringd was door allerlei mooie bomen, planten en hele aparte en mooie beestjes. We zagen een superdikke rups die rood, bruin en geel was. Er zaten boomkikkertjes die zwart met fluorgeel waren. Er liepen hagedissen die bruin, groen en blauw waren. Er vlogen vlinders die felblauw waren, echt heel mooi zo’n blauwe vlinder door het groene regenwoud. Er slingeren aapjes door de bomen die je nieuwsgierig aankijken. Het is eigenlijk te veel om op te noemen en te mooi om goed uit te kunnen leggen. Eigenlijk moet je het zelf gezien hebben om te kunnen begrijpen hoe mooi dat is. Eenmaal aangekomen bij de leoval hebben we weer lekker in onze bikini in het water gezeten en onder de waterval gestaan. Deze waterval kwam van heel erg hoog tussen de bomen en rotsen door. Het water was koud maar dat was juist wel lekker na die warme tocht door het regenwoud! Na ongeveer een halfuurtje “zwemmen” hebben we ons weer op laten drogen in het zonnetje en hebben ons weer aangekleed. We gingen weer op weg naar het kamp. Toen we bijna terug waren zagen we ineens heel veel apen in de bomen, het was een hele grote groep. Ze hadden ook een klein aapje op hun rug. Ze slingerden door bomen en keken nieuwsgierig naar beneden. We hebben een hele tijd staan kijken en alles gefilmd en gefotografeerd. Bij terugkomst stond er een lunch klaar voor ons. Heel verrassend kregen we deze keer rijst! Wat een variatie! Ondanks dat het weer rijst was smaakte het toch goed na zo’n wandeltocht van een uur of drie. We zouden om 13.00 vertrekken richting het volgende adres, dit werd pas 15.30! Surinamers he….. Onderweg zijn we ook nog ongeveer vier keer gestopt en hebben een aantal keer gewisseld van chauffeur. Ook kwam er onderweg nog een andere passagier bij. We zouden naar Isadou gaan maar gingen uiteindelijk naar Gunsi, dit is een dorpje op een eilandje aan de Boven Surinamerivier. Waarom we nou uiteindelijk naar Gunsi zijn gegaan en niet naar Isadou is ons nog steeds niet echt duidelijk geworden. Maar ook Gunsi was een mooi eiland dus wat dat betreft maakt het niet zoveel uit. Na ongeveer twee uur rijden in de bus kwamen we aan in Atjoni waar we overgestapt zijn van de bus op de boot. Helaas ging het toen regenen, gelukkig hadden we van te voren hele mooie gele regenponcho’s gekocht en zagen we er uit als vijf kanaries in een bootje. We zaten in een korjaaltje zonder dakje in de regen en het werd donker. Ondertussen ging het ook nog bliksemen en toen was dus het feest compleet. Het had wel iets, moet ik zeggen. Aangekomen bij Gunsi wilden we net aanmeren toen er een vis op mijn poncho sprong. Deze spartelde lekker tussen onze voeten dus een hoop gekrijs en gegil van ons . In het donker uitgestapt, onze gids had geen zaklamp….heel erg handig! Gelukkig hadden wij dit wel en konden we dus toch iets zien terwijl we bepakt en bezakt naar boven moesten klimmen. We kwamen aan in een dorpje met allemaal rieten hutjes. We kregen een aantal hutjes toegewezen om te slapen en gingen toen naar een gezamenlijke ruimte waar we konden eten. Onze gids / kok zou voor ons een maaltijd in elkaar zetten. Dus om 22.15 kregen we nasi en rauwkost. Nog even zitten kletsen en daarna lekker naar bed. Wat een dag!

Woensdag zijn we om 08.30 opgestaan. Het eiland zag er bij daglicht een stuk leuker uit dan in het donker. Nu zagen we pas waar we eigenlijk geslapen hadden vannacht. Het is een eiland met rieten hutjes zoals ik al zei. Ons hutje had een balkon met uitzicht op de rivier. Even het eiland bekeken en om 09.30 ontbeten. Na het ontbijt zijn we met de boot naar New Aurora gegaan, een dorp op een eilandje vlakbij. Dit is een groot dorp. Mooi om te zien hoe die mensen leven. Toen we aankwamen stond er een kindje met een zwembroekje en een unoxmuts op de kant te zwaaien. Echt zo lief! Een vrouw was cassavebrood aan het bakken, dit mochten we proeven. Dat was erg droog. We hebben wat door het dorp gewandeld en hadden op begeven moment een hele sliert kinderen achter ons aan. Het schooltje in het dorpje was niet zo groot. De klaslokalen waren open en op het zand stonden tafels, stoeltjes en een kast. Er hing wel een schoolbord. Ze waren naast dit “gebouw” bezig om een nieuw extra schoolgebouw te bouwen. Bij de kreek waren mensen kleren aan het wassen, zichzelf aan het wassen, de afwas aan het doen en vissen aan het vangen en schoonmaken. Ook zwommen er nog kinderen in. Af en toe liepen er vrouwen met stapels hout, manden en andere dingen op hun hoofd voorbij. Echt knap als je dat zo kan! Ze liepen dan het bos in om hout te sprokkelen of vruchten te plukken en kwamen met alles op hun hoofd terug uit het bos. Bij deze kreek hebben we even gezeten terwijl de gids in een dorp verderop water ging halen voor ons aangezien de voorraad op was. Daarna zijn we verder gelopen door het dorpje. Na de rondwandeling door het dorp zijn we met het bootje teruggevaren naar Gunsi. Om een uur of 13.45uur waren we weer terug in Gunsi. Om een uur of vier gingen we wat eten, we eten trouwens ’s middags en ’s avonds warm hier. En dan voornamelijk rijst, kip en groenten. ’s Middags hebben we met een klein meisje zitten spelen. De moeder vertelde dat het meisje Bernard heette. Dit vonden we wel een beetje raar, maarja. Later toen we met haar gingen zwemmen kwamen we erachter waarom ze Bernard heette; het was een jongen! Later zijn Jolien en ik nog even de rivier in geweest om even ons haren te wassen. Wij zouden zo in deze cultuur kunnen passen; we doen net als hen alles in de rivier. Om een uur of 20.30 zijn we weer gaan eten, ditmaal stond er een soep op het menu. Het was cassavesoep met kokosmelk, aardappel, kip en andere dingen. Deze soep moest je over je rijst heen eten met wat rauwkost. Apart maar wel te eten. Het eten zouden we met een boot naar een dorp verderop gaan waar een begrafenisfeest was. In deze dorpen is het zo dat als er iemand overleden is dat ze feest vieren omdat deze persoon een beter leven tegemoet gaat. Ze vieren dan acht dagen lang iedere avond tot 06.00 feest. Als de grandman (hoofd van een of meerdere dorpen) doodgaat moet hij zes maanden gebalsemd in een kist midden in het dorp liggen. De overleden persoon moet met zijn hoofd naar het oosten liggen en je mag niet met je rug naar de overleden persoon zitten / staan. De naaste familie moet er constant bij blijven zitten. Als een kind geboren wordt rouwen ze omdat ze niet weten in wat voor wereld dit kind terecht komt. Het is dus het omgekeerde van onze wereld. Maar goed even terug naar het feest….wij zouden met een boot naar dat feest gaan dat kan allemaal zo maar. Met een hele groep gingen we in de boot, hij zat goed vol! Voor we naar het feest gingen zouden we eerst kaaimannen gaan zoeken in de rivier. We voeren in het pikkedonker over de rivier op zoek naar een kaaiman. Op gegeven moment zagen we een kaaiman en de gids scheen met zijn zaklamp op de kaaiman, je zag twee lichtgevende oogjes en een grote bek in het water liggen. Hij zwom langzaam weg. Het was wel echt een hele ervaring om in het pikkedonker over een rivier te varen. In de bossen zag je allemaal kleine lichtjes van vuurvliegjes. Ook sprongen er steeds vissen in de boot, deze springen in je gezicht, nek, haar en tegen je benen. Wat weer zorgt voor een hoop gegil en gekrijs. Uiteindelijk kwamen we aan bij het dorpje. Iedereen moest de boot uit, maar dit ging niet bij iedereen even soepel. Claimon wilde de boot uitstappen, maar bleef achter een touw haken waardoor hij zo op zijn rug in een andere boot viel. De jongen die de boot bij de kant hield met zijn voet viel ook in het water doordat de boot steeds verder wegdreef en hij op een gegeven moment in de split hing… In het donker met veel zaklampen naar boven geklommen, eenmaal in het dorp aangekomen zat het daar vol met mensen. In het midden stond een rieten hutje met daarin een kist waar het lijk op lag met daar overheen een doek. De naaste familie zat ernaast. In dat hutje stonden ook twee gigantische boxen waar harde muziek uitkwam. We kregen thee met kokosmelk en heel veel suiker! Niet echt lekker maar het is onbeleefd om het af te slaan dus moesten we het toch maar opdrinken… Wat later gingen er een aantal mensen dansen voor het hutje met hun gezicht naar de overleden persoon toe. Na ongeveer twee uurtjes zijn we weer vertrokken richting Gunsi. We voeren meteen terug, omdat meerdere mensen in de boot erg bang waren en meteen terug wilden. Toen we bijna bij Gunsi waren schenen alle gidsen het water in, waardoor alle vissen boven water sprongen en allemaal in de boot belandden. Ze zaten allemaal tegen mijn billen aan te klapperen dus ik kon niet echt goed blijven zitten. Gelukkig duurde het niet lang voordat we de boot uit mochten. Rond vier uur lag ik eindelijk in bed. Een avond vol sensatie en adrenaline!
Donderdag gingen we terug naar Paramaribo! Vanmorgen om elf uur opgestaan, opgefrist en aangekleed. Om 11.30 kregen we voor het eerst eten deze dag, rijst, kip en groenten! Niet mijn favoriete ontbijt maar goed… Om 12.00 was het bedoeling dat we zouden vertrekken dit werd tegen 12.30uur dus dat viel nog niet tegen! De boot volgeladen en een uur gevaren naar Atjoni waar we van boot naar bus gingen. Weer rijden over de bauxietweg met heel veel hobbels, bobbels en kuilen!!! Gelukkig had ik kunnen regelen dat ik voorin zat naast Claimon zodat ik minder last had van het geschud. Haverwege viel de reserveband onder de auto uit en een half uur later kwam er rook onder de auto uit, de remmen deden het niet meer! Maar ja we stonden midden in de rimboe en moesten dus wel verder! Voorzichtig rijden dus maar al gaat dat moeilijk als je in Suriname bent, ze zijn gewend om hard te rijden en vooral op zo’n weg gaat het allemaal niet zo soepel. Toen we na zo’n vijf uur rijden in de stad aankwamen zijn we gestopt en hebben gewacht op een taxi want zonder remmen rijden in de stad is wel heel erg gevaarlijk! Gelukkig zag onze gids dit ook wel in! Waar we stopten was een cafe dat Breda heette. Grappig om te zien we hebben er een foto van gemaakt. De taxi was er zo alleen jammer dat hij daarna de weg niet wist…hij kwam niet uit de stad! Dus een eind omgereden, de avondvierdaagse nog tegengekomen wat hier een hele happening is! En uiteindelijk waren we dan toch thuis! Toen ik thuis was ben ik maar gelijk gaan douchen, we hebben vier dagen buiten de rivieren en watervallen om geen douche van binnen gezien! Dus het was nodig. Ook maar gelijk gaan wassen. Pannenkoeken gegeten en achterstallig onderhoud van het dagboek bijgewerkt. Daarna nog Prison Break gekeken en pas rond half 3 gaan slapen.

Nog even een stukje voor de fans van mijn moeder:
Mama maakt het hier erg goed en vindt het leuk om te lezen dat jullie zo met haar meeleven. Ze heeft het avontuur in de binnenlanden goed doorstaan. Iedere avond heeft ze heel panisch heel de kamer geinspecteerd en vervolgens haar klmaboe aan alle kanten in het bed gestopt zodat er geen beesten in konden komen. Toen kon ze wel redelijk goed slapen. Verder wordt ze hier pikzwart, want het is hier heerlijk weer.
Allemaal een dikke kus van mama en mij!

Gr. Daniek