Raleighvallen

Er was even iets misgegaan met de site, waardoor het berichtje er een dagje af was, maar hier is het hele verhaal weer.

Op 16 april zijn we aan de tweede excursie begonnen. De tijd tussen de eerste en de tweede excursie heb ik voornamelijk gevuld met lamballen aan het zwembad en ’s avonds lekker uit eten. Toch wel heel fijn dat mama hier is, ik heb haar toch wel een beetje gemist.
De tweede excursie had als eindbestemming de Raleighvallen. We werden om 13.15 opgehaald door Leroy die ons naar het vliegveld van Zorg en Hoop gebracht heeft. Daar vlogen we rond twee uur met een binnenlandse vlucht naar Fungu eiland. Het vliegtuigje was erg klein (er konden ongeveer 20 mensen in) en een beetje gammel. De vlucht ging goed en we hadden een mooi uitzicht over Suriname, omdat we nu een stuk lager vlogen. Wel kreeg ik hoofdpijn van de luchtdruk in het vliegtuig, maar dit was zodra we uitstapten ook weer over. We landden op Fungu eiland, het belangrijkste dorp van het Raleighvallen/Voltzberg Natuurreservaat. Hier hebben we geluncht en genoten van het mooie uitzicht van de sula’s (grote stroomversnellingen). Na het eten kregen we een kleine rondleiding over het eiland en werden we verrast door een heleboel doodskopaapjes. We kregen van onze gids, Elton, een stukje banaan die ze zo uit je hand kwamen pakken om op te eten. Echt ontzettend schattig.
Na een tijdje hebben we onze spullen gepakt en zijn we naar de boot gelopen die ons naar onze verblijfplaats op Lolo Pasi bracht. Hier was het erg rustig en vredig en kon je heerlijk genieten van het geluid van de bruisende sula’s. Toen we de kamers verdeeld hadden en onze zwemkleding aan hadden gedaan zijn we nog even gaan zwemmen bij de Manarivallen. Dit was een kleine waterval en niets vergeleken bij de Leoval in Brownsberg, maar het water was wel weer lekker verkoelend. ’s Avonds hebben we rijst met bruine bonen (bah) gegeten en daarna heb ik veel borgoe rum gedronken. Ik ben nog op zoek gegaan naar kaaimannen, maar ik wankelde zo op mijn benen dat ik heel snel weer naar boven ben gegaan. ’s Morgens moest ik er vroeg uit, omdat we vandaag de wandeling naar de Voltzberg zouden maken. Ik voelde me natuurlijk zwaar beroerd van de rum van de avond ervoor en kon ook geen eten zien. Helemaal belabberd ging ik op weg naar de Voltzberg. Deze tocht was drie uur heen en drie uur terug; eerst twee en een half uur lopen door het oerwoud en daarna nog een half uur klimmen om op de top van de Voltzberg te komen. Eerst moesten een paar minuten met een bootje die ons aan het begin van de route afzette. Toen zagen we nog een grote kaaiman liggen in het water…De tocht was zwaar en doordat het tempo van de groep vrij hoog lag, bleef ik al snel een beetje achter met Eefje en Marlou. Wij hebben rustig gelopen en onze gids Hugo heeft ons allerlei dingen verteld over de natuur. Op een gegeven moment kwamen we een hele grote boom tegen, waar Eefje en ik graag bij op de foto wilden. Eefje ging er staan en ik maakte twee mooie foto’s. Toen ik daar wilde gaan staan, zag ik dat het daar vol zat met grote, rode mieren. Eefje keek naar haar schoenen en zat helemaal onder en die beestjes prikken best hard. Uiteindelijk hebben Eefje en ik allebei de broek en schoenen uitgetrokken om alle mieren van ons af te krijgen. Nog een heel avontuur dus. Na twee en een half uur kwamen we aan op een plateau waar we een mooi uitzicht hadden op de Voltzberg, een 240 meter hoge granietrots. Na een korte lunch zijn we verder gegaan en hebben we met pijn en moeite de berg beklommen. Het was ongelooflijk steil en glad. Het was af en toe best moeilijk om omhoog te komen, omdat je bijna niks had om je aan vast te hadden, maar op handen en voeten ben ik toch boven gekomen. Ik ben niet helemaal tot de top gegaan, omdat ik het eng vond om zo’n steil stuk naar beneden te gaan. We hebben wel heel hoog gezeten, waar we een mooi uitzicht hadden over het oerwoud en alle andere hoge bergen.
Daarna begon de lange terugreis. Ik had al ontzettend veel pijn in mijn voeten, dus ik wilde af en toe een beetje rusten. Eefje en ik lagen daardoor ongeveer een kwartier achter op de groep, maar we hebben na de rust zo snel gelopen dat we de groep weer inhaalden. We wilden ook heel graag verkoeling van de Manarivallen, misschien dat het daardoor zo snel ging?!
Eenmaal terug heb ik lekker gerelaxed in de hangmat van Claimon. Later de avond, na het eten, ben ik met Eefje en Marlou naar benden gelopen om de mooie sterren te bekijken. Ik heb voor het eerst in mijn leven vallende sterren gezien, heel erg speciaal! Deze avond niet te laat naar bed.
De volgende ochtend mochten we een beetje uitslapen voordat we een wandeltocht naar de Moedervallen gingen maken. ’s Morgens heb ik besloten om niet mee te gaan omdat mijn voeten nog steeds pijn deden en ik het woord ‘lopen’ niet meer kon horen. Ik ben lekker met Eefje en Marlou naar beneden gelopen en heb daar lekker in de zon gelegen en in het water verkoeling gezocht. ’s Middags zijn we nog naar Fungu eiland geweest. Hier hebben we lekker gezwommen en zijn we gaan drijven in de sula’s. Allemaal een zwemvest aan en gaan. Het was wel jammer dat de stroming niet zo sterk was en de stroomversnelling niet zo avontuurlijk, maar het was wel erg leuk. Daarna moest je wel hard zwemmen om weer aan de kant te komen.
’s Avond heb ik tot half twee met Claimon in de hangmat zitten ouwehoeren over van alles en nog wat. Was echt ontzettend gezellig.

De volgende dag was alweer de laatste dag. Om half 12 kregen we ontbijt/lunch. Daarna hebben we alle spullen ingepakt en zijn we weer naar Fungu eiland gegaan om daar met het vliegtuig weer naar Paramaribo te gaan. Rond drie uur waren we thuis, waar ik alle foto’s weer op de computer heb gezet en verder heb gewerkt aan mijn fotoboek. ’s Avonds nog gegeten bij de Mac Donalds en daarna weer vroeg naar bed, want de volgende dag er vroeg uit zodat ik nog zolang mogelijk van mama’s gezelschap kan genieten.

Ik liep een paar minuten geleden naar het Eco Resort met mama om laatste dingen te regelen en dan afscheid te nemen, maar de vlucht was geannuleerd!!! Dus ik mag nog een extra dagje van mijn lieve mama genieten.
Mama, als je dit leest ben je waarschijnlijk alweer thuis. Ik wil zeggen dat ik het heel fijn vond dat je er was en ik zal je wel weer gaan missen de komende vijf weken. Zodra we thuis zijn gaan we weer gezellig rose biertjes drinken bij de bourgondier. Love you

Dikke kus aan iedereen
Daniek

PS. Lieve kids van de heilig hart, ik heb een kleine verrassing voor jullie die jullie heel snel zullen krijgen. Nog even wachten dus.... Spannend he?!

xxxxxxxxxxxxxxxxx


Dinsdag ben ik weer begonnen met de stage. Dat was wel weer even wennen om wakker te worden van de wekker en om weer de hele dag in mijn mooie uniform rond te lopen. Vandaag, woensdag, werd ik wederom wakker van de wekker. Het regende ontzettend hard en de straat voor ons huis stond helemaal blank. WE hebben toen de school opgebeld, maar deze gaf aan dat de school dicht was, omdat het kantoor van de directeur onder water was gelopen. Dus vandaag weer een dagje vrij!!!


Even nog iets heel anders...wij willen met onze klassen de laatste week dat wij hier zijn een dagje weggaan. Bijvoorbeeld gaan zwemmen ofzo. Nu willen wij jullie vragen om een kleine bijdrage te leveren voor dit “feestje”. Het hoeft niet veel te zijn want het leven hier is niet echt duur. Normaal gesproken is het zo dat de kinderen hun eigen tripjes moeten bekostigen, hier moeten ze voor sparen. Het is natuurlijk leuker als we ze dit tripje helemaal kunnen aanbieden. Als jullie het leuk vinden om dit te ondersteunen, willen jullie dan een klein bedrag overmaken op gironummer 2954140. Ter name van B Verberk te Breda. Willen jullie bij de omschrijving “bijdrage uitstapje” zetten? Alvast heel erg bedankt!!!

Dikke kus daniek